Na de scheiding verloor ik vriendschappen
Zij, met hun gelukkige gezinnen, vonden het wennen wanneer ik alleen op visite kwam. Of de kids niet altijd bij me had. Het was niet meer vanzelfsprekend, dat, wanneer zij een verjaardag vierden, wij er alle drie zouden zijn. Soms was ik er met de meisjes, maar soms kwam ik ook wel eens alleen. Daar waar ik in het begin heel erg bewust was dat ik ze niet wilde belasten en overspoelen met mijn verdriet, wilde ik ook wel eens wel mijn verhaal kwijt.
Aan de kant geschoven worden doet pijn
Twee goede vriendinnen keerden zich tegen me, op een manier die ik erg oneerlijk vind en te laag voor woorden. Geen gesprek, maar alles via de app. Daar ben je dan ruim vijftien jaar vriendinnen mee geweest. Daar ben je samen mee op vakantie geweest, elkaars kinderen opgepast en opgevoed, daar d eelde je veel mee. Dan kun je dus blijkbaar zomaar aan de kant geschoven worden. En dat doet pijn. Dat is een proces, wat bij speciale gebeurtenissen weer terugkomt en pijn doet. Dat komt dan weer even naar boven als ik via via een trouwfoto voorbij zie komen van een van die vriendinnen die getrouwd is. Of als ik mensen uitnodig voor de verjaardag van mijn dochter en de spoeling van vrienden toch wel erg dun is vergeleken bij vroeger.
Ik durf wel te zeggen dat ik als vriendin erg loyaal ben en voor iemand door het vuur ga. Heb je mij eenmaal als vriendin, dan hou je me voor het leven. Als het aan mij ligt, dan. Des te pijnlijker dus is de ontdekking dat het voor anderen niet geldt. Helaas hebben die twee vriendinnen waar ik over vertelde elkaar ook erg opgejut. Vriendinnen, die elkaar nota bene kenden via mij.
Mijn niet perfectie leven
Wanneer ratio overwint, dan vind ik echt dat het hún gemis is. Dat de manier waarop alles gegaan is te laag voor woorden is. Dat ik dat niet verdiend heb. Maar mijn gevoel laat me ook kritisch kijken naar mezelf: ben ik dan zo’n slechte vriendin geweest? Eigenlijk kan ik die vraag al meteen weerleggen. Nee, het ligt echt bij hun. En eigenlijk ben ik ook wel blij dat dat gebeurd is. Waarschijnlijk was het er toch ooit van gekomen. En kan ik kritisch kijken naar die ‘vriendschap’ en ontdekken dat het me toch altijd veel energie kostte om het te onderhouden; oppassen met wat ik zei omdat ik het gevoel had dat ik niet mezelf kon/mocht zijn. En dat mijn leven onder een vergrootglas lag, maar dat van hun perfect was.
Gelukkig heb ik mijn allerbeste vriend en vriendin, in een vorige leven waren zij ook gelukkig getrouwd met elkaar, wel weten te behouden. Is dat omdat zij ook gescheiden zijn, dat er herkenning is voor het proces wat we allen doorgemaakt hebben? Of is dat gewoon omdat onze vriendschap zo ondoorgrondelijk is, dat dat niet kapot te krijgen is?
Vraag coaching aan
Een scheiding geeft onzekerheid, pijn en verlies, hoe kun je dit verwerken? Hoe kun je het oude loslaten en de ander en jezelf vergeven? Dat laatste is nodig om door te kunnen en weer open te staan voor het nieuwe in je leven. Heb je daar hulp bij nodig? Wij geven coaching reizen en individuele coaching.
Je bent welkom, je kunt ook bellen naar: 0639804150
Diana Bergsma